04 March 2014

Η Διατροφική Παιδεία υπάρχει μέσα μας



Η τροφή είναι η βάση της σχέσης μας με τον κόσμο και επηρεάζει καταλυτικά την ζωή μας: από το προφανές της επιβίωσης και της υγείας μέχρι ίσως το μη προφανές της κουλτούρας μας (τρόπος σκέψης, πεποιθήσεις και αξίες). Λόγω της ιδιαιτερότητάς της ως βασική βιολογική ανάγκη και μια πράξη που γίνεται από όλους τους ανθρώπους και μάλιστα αρκετές φορές κάθε μέρα, είναι το καθοριστικό ζήτημα που φυσικά επηρεάζει και όλα τα άλλα ζητήματα όπως: την οικονομία και την παραγωγή, την πολιτική, την ενέργεια, το οικοσύστημα (το τι ή ποιος θεωρείται πόρος και πως θα γίνει η διαχείρισή τους) και φυσικά την ηθική μας. Η διατροφή είναι η αόρατη δύναμη που επηρεάζει τελικά τα πάντα. Ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία είναι το πρωτεύον ζήτημα, γιατί ανάγεται όσο ποτέ άλλοτε σε κομβικό σημείο είτε τριβής και αντιπαλότητας με τους άλλους ανθρώπους, το οικοσύστημα και τα ζώα ή σεβασμού και συνύπαρξης μαζί τους.

Αφού η διατροφή μας έχει τεράστια σημασία στη διαμόρφωση του κόσμου που ζούμε, τότε είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε τις επιλογές μας έρμαιο στην τρέχουσα, τυποποιημένη ψευδαίσθηση τροφής. Δεν μπορούμε να κάνουμε τυχαίες και παρορμητικές, ανεύθυνες, ή απερίσκεπτες επιλογές. Γιατί οι τυχαίες, συμβατικές επιλογές, αυτές που αυτόματα ίσως κάνει η πλειοψηφία των ανθρώπων, συμβαίνουν σε ένα ήδη διαμορφωμένο και απόλυτα ελεγχόμενο σκηνικό και μοντέλο διατροφής και υποστηρίζουν την παραπέρα καταστροφή των οικοσυστημάτων, την εξάντληση των πόρων, την πείνα και τη διατροφική κρίση, και βέβαια την θεώρηση των μη ανθρωπίνων ζώων όχι ως αισθανόμενων όντων αλλά ως αντικειμένων προς εκμετάλλευση.


Τέτοιου είδους διατροφικές επιλογές δεν είναι καθόλου αθώες επιλογές δήθεν κάποιων γεύσεων, συνταγών και γευμάτων όπως παρουσιάζονται αλλά καθαρά πολιτικές επιλογές και πράξεις αφού στηρίζουν συγκεκριμένες πολιτικές και δημιουργούν συγκεκριμένες συνέπειες σε άλλους  ανθρώπους, στα ζώα και στο περιβάλλον.

Το ζητούμενο όμως είναι διατροφικές επιλογές που να απορρέουν από μια ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (ΔΠ), μια παιδεία που θα ξεσκεπάζει αντί να συγκαλύπτει το πρόβλημα (καταπίεση) και η οποία θα μας μετατοπίσει σε μιαν άλλη διατροφική κουλτούρα που θα έχει υπερβεί το σημερινό αδιέξοδο και καταστροφικό μοντέλο.

Η ΔΠ δεν είναι μια παιδεία κακέκτυπο της τωρινής και αλωμένης παιδείας της τρέχουσας δομής που θα μας φορτώσει το μυαλό με παραποιημένα δεδομένα και θα μας αποπροσανατολίσει. ΔΠ δεν σημαίνει να χαθούμε σε ένα κυκεώνα σχολαστικισμού από στείρες λεπτομέρειες, αλλά να επανασυνδεθούμε με την αλήθεια και την σοφία του σώματός μας και του οικοσυστήματος. Η ΔΠ είναι η καλλιέργεια του πνεύματος, του συναισθήματος και της συνείδησης η οποία θα μας επιτρέψει να κάνουμε τις απαιτούμενες επιλογές, γιατί δεν υπάρχει πλέον περιθώριο να λειτουργούμε σε ηθικό κενό και σε ηθική χειμερία νάρκη. Η ΔΠ είναι κάτι ολιστικό και όχι αποσπασματικό – πηγαίνει στην ουσία του θέματος – φιλοσοφεί, αναλύει και δίνει λύσεις. Είναι η επίγνωση, η ευαισθητοποίηση, και η συνειδητοποίηση και έχει πρώτιστα να κάνει με την ηθική της πράξης της τροφής.

Βασικός της στόχος της ΔΠ είναι να θέσει ηθικά ερωτήματα, μια σειρά από γιατί:
- Γιατί καταστρέφουμε τη φύση και τα οικοσυστήματα για να παράγουμε τροφή;
- Γιατί δηλητηριάζουμε αυτό που θα φάμε;
- Γιατί επιτρέπουμε να πεινούν άνθρωποι;
- Γιατί αφηνόμαστε εν γνώσει μας να ασθενούμε καταναλώνοντας μη τροφή;
- Γιατί ως ανθρωπότητα τρεφόμαστε από την λεηλασία της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων;

Μέσα από διατροφικές επιλογές που απαντούν πρακτικά στα παραπάνω ερωτήματα μπορούμε να είμαστε καθημερινά παρόντες στο γίγνεσθαι αυτού του κόσμου και μπορούμε να επηρεάζουμε και να διαμορφώνουμε και την εικόνα του και την κατεύθυνσή του. Έτσι μεταμορφώνουμε την τροφή (από κάτι υλικό για να κορέσουμε το αίσθημα πείνας) σε μια δύναμη και ένα σύμβολο της κουλτούρας της ζωής η οποία ξανα-αναβιώνει τις θεμελιώδεις αξίες: την δικαιοσύνη προς τους άλλους ανθρώπους, τα ζώα και το οικοσύστημα, την αειφορία, τον σεβασμό της φύσης, την υγεία, την αυτάρκεια, και την διατροφική κυριαρχία. Ενώ ταυτόχρονα αφαιρούμε για πάντα από τη ζωή μας την κουλτούρα του θανάτου που εξαπλώνεται με την τρέχουσα διατροφή και μαζί της: την αδικία, την καταπίεση, την απληστία και εξαπάτηση, τον έλεγχο επί των ανθρώπων, την ασθένεια, την ανισορροπία, την ανωμαλία, το αδιέξοδο και την καταστροφή.

Σήμερα όμως λείπει τραγικά η ΔΠ. Αντ’ αυτής υπάρχει σκόπιμη σύγχυση, προπαγάνδα, παραπληροφόρηση, εξαπάτηση, κρυφές ατζέντες, και γενικά δυσεκπαίδευση. Ο κορεσμός όχι απλά με junk food αλλά ουσιαστικά με μη τροφή έχει ουσιαστικά επιβάλει την ύπαρξη μιας junk και αλωμένης επιστήμης για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα και για να επινοηθούν τα ανυπόστατα άλλοθι. Μας θέλουν διατροφικά αναλφάβητους για να αλώσουν και να εκτοπίσουν τον αισθανόμενο άνθρωπο που φέρουμε μέσα μας. Για να αποδεχθούμε την συγκάλυψη της καταπίεσης των μη ανθρώπινων ζώων ως τροφή μας. Για να ενσωματωθούμε τελικά σε ένα σύστημα της καταπίεσης που ως τελικό στόχο έχει και την δική μας καταπίεση.


Και όσο υπάρχει ανοχή από την πλευρά μας, τόσο η δυσεκπαίδευση θα μεγαλώνει και όλο και πιο πολύ θα αποσυνδεόμαστε από την αλήθεια του σώματός μας (την φυτοφάγο ανατομία του) αλλά και από εκεί όπου πραγματικά ανήκουμε: την αισθανόμενη ζωή και θα παραδινόμαστε ως πιόνια και αυτόματα της καταπίεσης σε ένα ανώμαλο σύστημα που μας επιβουλεύεται πλέον φανερά.

Γι αυτό έχει ζωτική σημασία και προτεραιότητα η μύησή μας στην ΔΠ. Μόνο αυτή μπορεί να μας βοηθήσει να έχουμε πλήρη και πραγματική εικόνα του χώρου της τροφής, να αντιπαρατάξουμε τις αξίες στην σημερινή ανηθικότητα, και να επουλώσουμε, να θεραπεύσουμε και να μεταμορφώσουμε το τοπίο του κόσμου μας. Η ΔΠ θα μας επιτρέψει να επανασυνδεθούμε με την φύση και την ανατομία μας – αφού τροφή σημαίνει ενότητα και όχι αντιπαλότητα με τη φύση και τα πλάσματά της - να αποκαταστήσουμε το δικαίωμα στην πραγματική τροφή και τελικά να απελευθερωθούμε: να πάψουμε να συμμετέχουμε στην κουλτούρα του θανάτου και να γίνουμε ενεργοί παράγοντες της κουλτούρας της ζωής.

Και ευτυχώς η ΔΠ είναι μια δωρεάν παιδεία. Δεν είναι κάτι που πρέπει να μας διδάξουν κάποιοι άλλοι, δεν είναι κάτι έξω και μακριά από εμάς αλλά κάτι που φέρουμε έμφυτο μέσα και το οποίο με κάποιο ερέθισμα μπορούμε να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο. Γιατί η ΔΠ είναι η έμφυτη σοφία που υπάρχει στο σώμα μας και στη Φύση και η επανασύνδεση μαζί της. Και το απελευθερωτικό ερέθισμα δεν είναι άλλο από την αναζήτηση ενός τρόπου να ζούμε την ζωή μας χωρίς καταπίεση για όλους τους αισθανόμενους, χωρίς τον σημερινό αντίκτυπο στα μη ανθρώπινα ζώα, να ζούμε με την ικανοποίηση μιας ζωής με περιεκτική δικαιοσύνη (veganism).